BAGAIMANA MENENTUKAN KEWUJUDAN PERKONGSIAN?

 UJIAN UNTUK MENENTUKAN KEWUJUDAN PERKONGSIAN

Selain takrif perkongsian dibawah s3 AP, Seksyen 4 Akta Perkongsian juga menggariskan beberapa keadaan yang mempengaruhi kewujudan sesebuah perkongsian:

1. Tenansi bersama, tenansi sepunya, harta bersama atau hak milik separuh dengan sendirinya tidak mewujudkan perkongsian terhadap apa-apa yang dipegang atau dipunyai, sama ada tenan-tenan atau pemilik-pemilik berkongsi ataupun tidak apa-apa keuntungan yang diperolehi daripada penggunaannya.

Contoh kes - DAVIS lwn DAVIS (1894) 1 Ch 393

Seorang ayah meninggalkan kepada dua orang anak lelakinya perniagaan yang diusahakan dan tiga buah rumah pegangan bebas sebagai tuan rumah yang mempunyai pegangan saham secara sama rata. Anak-anak telah menyewakan satu dari rumah tersebut untuk membesarkan bengkel yang disambung dengan kedua-dua buah rumah. Mereka meneruskan perniagaan ayah mereka dan mengeluarkan wang secara mingguan tetapi tiada akaun direkodkan. Sewa bagi bagi rumah ketiga dibahagikan antara mereka.

Mahkamah memutuskan bahawa mereka adalah pekongsi untuk perniagaan tersebut tetapi tiada perkonsian bagi ketiga-tiga rumah tersebut.

2. Berkongsi keuntungan kasar tidak bererti perkongsian wujud, sama ada pihak-pihak yang berkongsi keuntungan tersebut ada atau tidak ada hak atau kepentingan bersama atau sepunya terhadap harta daripada mana atau daripada penggunaan mana keuntungan itu diperolehi.

Dalam kes COX lwn COULSON (1916) 2 KB 177, En. Coulson adalah pengurus panggung teater dan telah bersetuju dengan En. Mill untuk membuat satu pertunjukan teater produksi En. Mill. Dibawah perjanjian tersebut mereka bersetuju untuk membahagikan keuntungan kasar dimana En. Coulson akan memperolehi 60% dan En. Mill akan memperolehi 40%. Plaiantif dalam kes ini telah ditembak secara tidak sengaja oleh pelakon teater tersebut semasa persembahannya dan mengambil tindakan terhadap En. Coulson sebagai rakan kongsi En. Mill. Mahkamah telah memutuskan bahwa adalah jelas peruntukan dibawah s. 2(2) English partnership Act 1890 (in pari material s. 4(1) Akta Perkongsian) bahawa berkongsi keuntungan kasar  tidak mewujudkan satu perkongsian.

3. Berkongsi keuntungan perniagaan oleh seseorang adalah bukti prima facie bahawa beliau adalah pekongsi dalam perniagaan itu.

Manakala Seksyen 4(c) Akta Perkongsian pula menggariskan beberapa keadaan yang tidak menjadikan seseorang itu sebagai pekongsi dalam sesuatu perniagaan:

1. Seseorang pemiutang yang menerima wang pembayaran hutang daripada keuntungan yang diperolehi daripada perniagaan penghutangnya.

Dalam kes  BADELEY lwn CONSOLIDATED BANK (1888) 38 Ch D 238 dimana plaintif seorang pemiutang telah mendahulukan wang kepada seorang peminjam dan mengambil cagaran keatas beberapa harta yang dimiliki peminjam. Plaintif kemudiannya menerima faedah dan saham untung beresih. Peminjam bersetuju untuk memohon pinjaman wang untuk melakukan kerja-kerja yang berkait dengan perniagaannya dan plaintif diberi hak untuk memasuki harta jika peminjam jatuh bankrap.

Mahkamah Rayuan menekankan keperluan untuk mengenalpasti ‘perjanjian sebenar’ antara pihak-pihak. Perkongsian keuntungan tidak cukup untuk menyatakan yang ia satu perkongsian. Dokumen formal yang ditandatangani oleh pihak-pihak menyatakan kebenaran sebenar, iaitu, ia adlah dokumen pinjaman bercagar. Pemiutang tidak mengambil bahagian jika berlaku kerugian.

2. Seseorang pekerja atau wakil yang mengambil bahagian dalam perniagaan yang gajinya dibayar hasil daripada keuntungan perniagaan majikannya.

Contoh kes - ABDUL GAFFOOR lwn MOHAMED KASSIM & ORS (1931-32) FMSLR 19

3. Seseorang balu atau anak kepada pekongsi dalam perniagaan yang telah mati dimana mereka menerima secara anuiti sebahagian daripada keuntungan yang diperolehi dalam perniagaan.

Dalam kes COMMISSIONERS OF INLAND REVENUE lwn LEBUS’S TRUSTEES (1946), seorang rakan kongsi yang telah meninggal, di dalam wasiatnya, telah menyerahkan saham dari keuntungan sebuah firma kepada isterinya. Saham balu tersebut telah tidak dibayar oleh rakan kongsi terkemudian dan pada tahun tersebut telah dicukaikan oleh Suruhanjaya Hasil. Persoalan timbul samada saham keuntungan balu tersebut patut dikenakan cukai atau tidak.

Mahkamah telah memutuskan bahawa saham keuntungan balu tersebut tidak perlu dicukaikan. Balu tersebut bukan pekongsi dalam firma tersebut dan tidak ada satu harta firma dimilik oleh balu tersebut.  

4. Seseorang yang memberi pendahuluan secara pinjaman dan menerima kadar faedah yang berubah mengikut keuntungan atau menerima sebahagian daripada keuntungan yang diperolehi daripada perniagaan firma.

Dalam kes RE YOUNG EX P JONES (1896) 75 LT 278 dimana Jones bersetuju memberi pinjaman kepada Young sejumlah £500 dan sebagai balasan bayaran sejumlah £3 dari keuntungan dibayar kepada Jones setiap minggu. Mengikut perjanjian Jones akan membantu di pejabat; mempunyai kawalan keatas wang yang didahulukan dan berhak untu mengeluarkan wang suratcara pertukaran. Jones juga ada hak untuk memasuki perkongsian dalam tempoh 7 bulan.

Hakim menyatakan yang ia patut melihat keseluruhan perjanjian tersebut dan mendapati ia adalah negatif bagi kewujudan satu perkongsian. Meskipun perjanjian itu memberi kuasa tambahan yang luarbiasa kepada Jones, dia bukan seorang pekongsi tetapi hanyalah pemiutang dan tiada niat untuk memebntuk perkongsian. 

5. Seseorang yang menerima secara anuiti atau sebaliknya, sebahagian daripada keuntungan sesuatu perniagaan sebagai balasan kepada jualan nama baik (goodwill) sesuatu perniagaan.

Contoh kes - RAWLINSON LWN CLARKE (1860) 15 M&M 292 dan

Dalam kes AW YONG WAI CHOO lwn ARIEF TRADING SDN BHD & ANOR (1992) 1 MLJ 166, diputuskan bahawa S 4 Akta Perkongsian akan digunakan untuk menentukan samada wujud atau tidak perkongsian. Untuk menentukan isu tersebut, mahkamah akan mengambilkira semua keadaan sekeliling termasuk perjanjian bertulis atau lisan dan juga tindak tanduk pihak-pihak.