TIPUAN DALAM KONTRAK

TIPUAN

Seksyen 17 memperuntukkan bahawa tipuan boleh wujud dalam keadaan berikut:

1. Apabila mengatakan sesuatu fakta itu benar sedangkan dia tahu fakta itu adalah tidak benar
2. Menyembunyikan fakta yang perlu didedahkan
3. Membuat janji tetapi tidak menunaikannya
4. Melakukan mana-mana perbuatan untuk memperdaya atau sememangnya bertujuan untuk menipu
5. Melakukan kesalahan atau ketinggalan salah yang ditetapkan oleh undang-undang sebagai tipuan.

Ringkasnya, fraud adalah kenyataan palsu yang dibuat oleh pihak yang menyedari bahawa ia adalah palsu. Namun begitu dalam Akta Kontrak 1950 ruang lingkup fraud dikembangkan dengan maksud yang lebih luas mengikut s. 17

Contohnya ‘menyembunyi secara aktif’ termasuk dalam fraud di bawah s. 17 (b).

Ia bermaksud tindakan secara sengaja untuk menyembunyikan sesuatu maklumat yang dapat mempengaruhi keputusan pihak yang berkontrak.

Contohnya boleh dilihat dalam misalan 19 (c) dan (d). Namun demikian ia tertakluk kepada kecualian s. 19 berkaitan dengan peluang untuk menyelidiki fakta sebenar menggunakan ketekunan lazim (ordinary diligence).

Pada umumnya sesuatu kontrak tidak boleh dianggap mempunyai elemen fraud jika pihak yang didakwa menipu itu hanya berdiam diri.

Ini berasaskan kepada prinsip bahawa ‘pihak yang berkontrak tidak bertanggungkjawab untuk menjelaskan semua fakta berkaitan dengan kontrak’.

—  Contohnya dalam s. 17 misalan (a).

Namun demikian, prinsip ini  tertakluk kepada pengecualian. Ini bermakna, dalam keadaan tertentu, tindakan berdiam diri boleh dianggap sebagai satu fraud. Keadaan pengecualian itu disebut di dalam s 17 (huraian) iaitu:

—  jika orang yang berdiam diri itu berkewajipan untuk berkata-kata dalam dua keadaan iaitu jika kenyataan terdahulu menjadi tidak benar atau bila wujud perkaitan amanah (seperti dalam misalan (b)) dan

—  apabila berdiam diri menjadi sama dengan berkata-kata (seperti dalam misalan (c)) [3].

Peraturan di bawah Huraian s. 17 ini juga tertakluk kepada pengecualian di bawah s. 19 berkaitan dengan peluang untuk menyelidiki fakta sebenar menggunakan ‘ketekunan yang lazim’. Bagaimanapun tangungjawab untuk mengunakan ketekunan lazim dalam menyelidiki sesuatu fakta itu hanya timbul dalam situasi frod secara berdiam diri sahaja seperti dalam kes: WEBER lwn BROWN. Setiap kontrak yang mengandungi fraud membolehkan pihak yang ditipu itu membatalkan kontrak berdasarkan s. 19.

Kes-kes:

HORSFALL v THOMAS (1862) 1 HC 90

Thomas telah membeli sebuah meriam yang telah diperbuatkan oleh Horsfall untuknya. Meriam itu mempunyai kerosakan yang menjadikannya tidak bernilai, dan Horsfall telah berusaha untuk menyumbatkan besi ke dalam bahagian yang bermasalah tersebut. Thomas tidak memeriksa meriam tersebut, beliau menerimanya. Apabila beliau menggunakan meriam untuk menembak iaitu tujuan pembelian, meriam itu meletup.

Diputuskan bahawa apabila percubaan penyembunyian itu tidak berkesan kepada fikiran atau kelakuan, beliau tidak akan Berjaya untuk membuktikan fraud. 

WEBER v BROWN (1908) 1 FMSLR 12

Pihak perayu dan responden telah membuat kontrak dimana responden telah memperolehi opsyen untuk membeli sebuah ladang getah. Responden kemudian menggunakan opsyen ini untuk mebeli ladang getah ini. Semasa perundingan pra-kontrak, perayu telah memberikepada responden kenyataan bertulis tentang jumlah batang getah yang ada di ladang itu dan menegaskan bahawa ia sendiri mengira jumlah pokok tersebut. Setelah membeli ladang itu responden mendapati jumlah pokok tidak seperti yang dinyatakan. Responden mengambil tindakan menuntut gantirugi kerana berlaku fraud. Hakim bicara memutuskan berpihak kepada responden dan perayu kini merayu terhadap keputusan itu.

Mahkamah menolak hujah perayu bahawa responden boleh mengetahui kebenaran (yakni mengenai jumlah pokok) jika dia menggunakan kerajinan biasa, sebab kewajipan untuk mencari kebenaran di bawah pengecualian seksyen 19 Enakmen Kontrak (sama seperti seksyen 19 Akta) tidak terpakai jika berlaku fraud.